🕺 Jaka Jest Twoja Orientacja Seksualna

Czy można zmienić orientację seksualną? To pytanie pojawia się w różny sposób w przestrzeni publicznej, w indywidualnych spotkaniach psychologów, psychoterapeutów, księży i dotyczy przede wszystkim możliwości zmiany orientacji homoseksualnej na heteroseksualną. Wśród różnych opinii zauważamy, że istnieją środowiska wykluczające możliwość takiej zmiany i twierdzące, że po prostu trzeba przyjąć swoją orientację taką, jaka ona jest. A wszelkie mówienie o zmianie orientacji, szukanie takiej możliwości, stanowi według nich jakąś formę homofobii. Z kolei istnieją inne środowiska, które dopuszczają możliwość zmiany orientacji homoseksualnej, wskazują tego zasadność i również możliwe sposoby na jej dokonanie. Współczesna Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10), umieszcza pośród różnych chorób, zaburzeń także kategorię: "Zaburzenia psychologiczne i zaburzenia zachowania związane z rozwojem i orientacją seksualną" (F66). Tutaj jedną z podkategorii stanowi "Orientacja seksualna niezgodna z ego (egodystoniczna)" ( czyli jest to sytuacja, kiedy osoba nie czuje się dobrze ze swoją orientacją seksualną i w związku z tym szuka jakiejś pomocy. Taka klasyfikacja nic nam nie mówi o możliwości lub nie zmiany orientacji seksualnej. Natomiast wskazuje na istnienie grupy osób, które nie czują się dobrze ze swoją orientacją seksualną i w konsekwencji szukają jakiejś pomocy. W mojej pracy zdarza mi się spotykać takie właśnie osoby, które należą do tej kategorii. Praktykujący psycholodzy, psychoterapeuci także spotykają w swoich gabinetach osoby, które nie czują się dobrze ze swoją orientacją homoseksualną i chciałyby to zmienić. Powstają także różne grupy religijne (np. lubelska "Odwaga"), które proponują konkretny program osobom pragnącym takiej zmiany. A zatem widzimy, że rzeczywiście istnieje pewna grupa osób, dla których postawione w tytule pytanie jest sprawą naprawdę ważną, gdyż szukają takiej zmiany. Czy jednak jest jakaś realna możliwość zmiany orientacji homoseksualnej? Próbując zmierzyć się z tym pytaniem zacznijmy od klasycznego "explicatio terminorum" (wyjaśnienia pojęć). Studia filozoficzne pokazały mi, jak ważne jest doprecyzowanie pojęć i myślę, że dotyczy to także psychologii. Wyróżniamy trzy orientacje seksualne i tu sprawa wydaje się dosyć prosta: heteroseksualizm (pociąg do osób przeciwnej płci), homoseksualizm (pociąg do osób tej samej płci) i biseksualizm (pociąg do osób obojga płci) Jednak tak naprawdę pod pojęciem orientacji seksualnej kryją się trzy różne rzeczy: pociąg seksualny, zachowanie seksualne i identyfikacja seksualna. Pociąg seksualny odnosi się do seksualnego zainteresowania inną osobą opartego na kombinacji różnych czynników np. wygląd osoby, sposób poruszania się, głos, zapach, które oddziaływają na danego człowieka. Dotyczy on także odczuć, pragnień i fantazji seksualnych, czyli tego wszystkiego, co człowiek doświadcza, przeżywa w sobie na płaszczyźnie seksualnej. Zachowanie seksualne odnosi się do różnych aktywności i partnerów seksualnych - np. czy dotyczy partnerów tej samej płci, czy też płci przeciwnej. Natomiast identyfikacja seksualna odnosi się do określenia, jakie człowiek nadaje sam sobie, jak o sobie myśli np. nazwanie siebie gejem jest przykładem identyfikacji seksualnej. A zatem orientacja seksualne jest pojęciem złożonym i niekoniecznie wewnętrznie spójnym. Przykładowo zachowanie seksualne danej osoby może nie stanowić podstawy dla jej identyfikacji seksualnej. Z kolei identyfikacja seksualna nie musi być wcale spójna z pociągiem lub zachowaniem seksualnym. Oczywiście nikt z nas nie wybiera tego, co czuje, jakie rodzą się w nim reakcje (pociąg seksualny), z drugiej jednak strony mamy wpływ na nasze zachowania seksualne i także decydujemy o swojej identyfikacji seksualnej. Ta złożoność i wieloaspektowość pojęcia orientacji seksualnej utrudnia nam jego analizę. Jednak istotę i centrum tego pojęcia stanowi pociąg seksualny, który dla niektórych autorów jest wręcz tożsamy z pojęcie orientacji seksualnej. Dlatego też analizując dalej możliwość zmiany orientacji homoseksualnej będziemy pytali się właśnie o zmianę pociągu seksualnego. Po analizie i doprecyzowaniu pojęcia orientacji seksualnej spójrzmy teraz na pojęcie zmiany, które bywa różnie rozumiane. Niektórzy pojmują zmianę w sposób bardzo kategoryczny, gdzie jest miejsce tylko dla dwóch skrajności - wszystko albo nic. A zatem jeśli wszystko czyli 100 procent danego zjawiska zmieniło się, to tylko wówczas można powiedzieć, że dokonała się zmiana. Jeśli taka sytuacja nie zaistniała, to nie można stwierdzać żadnej zmiany. Możliwe jest jednak pojmowanie zmiany także w inny sposób - jako pewne kontinuum, gdzie zmiana może dokonać się w różnym stopniu. A zatem możliwa jest zmiana w 20, 50, 80 i czasami także w 100 procentach. Ten drugi sposób pojmowania zmiany jest bardziej właściwy dla psychologii, gdzie zmiana nie zawsze oznacza całkowite wyeliminowanie czegoś, pozbycie się wszelkich symptomów. Przykładowo zastosowanie tego kategorycznego sposobu pojmowania zmiany do leczenia depresji oznaczałoby, że każde późniejsze pojawienie się nastroju depresyjnego powinno zostać uznane jako unieważnienie dokonanej zmiany, niezależnie od częstotliwości i intensywności pojawiających się symptomów. Podobna argumentacja mogłaby być stosowana do wielu innych problemów natury psychicznej jak alkoholizm, narkomania, fobie, zaburzenia odżywiania czy napięcia w małżeństwie. W leczeniu tych i innych zaburzeń nawroty do wcześniejszych, zaburzonych form myślenia i zachowania nie są czymś rzadkim. Tak naprawdę w żadnej psychoterapii nie można obiecać, że pacjent uzyska to wszystko, czego pragnie czyli spełni 100 procent swoich oczekiwań. Dzieje się tak, gdyż proces terapeutyczny jest czymś złożonym, zależnym od konfiguracji różnych czynników. To jednak wcale nie oznacza, że nie należy go podejmować. Odnośnie zmian orientacji seksualnej przeprowadzono niedawno badania wśród nastolatków i młodych dorosłych. Wskazują one, że młodzieńczy homoseksualizm i biseksualizm zarówno w aspekcie pociągu seksualnego jak i zachowania zmieniają się zaskakująco z roku na rok. Jednak te zmiany dokonują się w przeważającej części w kierunku heteroseksualizmu. Jest on już w wieku 16-17 lat przynajmniej 25 razy stabilniejszy niż biseksualizm lub homoseksualizm i dotyczy to zarówno mężczyzn jak i kobiet. Autorzy tych badań dochodzą zatem do wniosku, że stałość dotyczy przeważnie ludzi z pociągiem seksualnym do płci przeciwnej. Natomiast chociaż całościowa ilość osób z pociągiem homoseksualnym i biseksualnym pozostawała przez lata dosyć stabilna, to jednak występował nieustanny przepływ jednostek z i do tej grupy. Co ciekawe takie samoczynne zmiany dokonują się także u osób dorosłych. Przykładowo znane są przypadki mężczyzn, którzy przez lata odczuwali pociąg homoseksualny, mieli też partnerów, a jednak w pewnym momencie ich dorosłego życia coś zaczęło się w nich zmieniać. Pojawił się pociąg heteroseksualny, zainteresowanie kobietami i to pozostało u tych mężczyzn czymś stabilnym. Z drugiej strony znane są także przypadki wyłącznie heteroseksualnych kobiet, u których w wieku średnim rozwijają się uczucia i zachowania homoseksualne. Dokonuje się to zarówno w sytuacji trwania w relacji małżeńskiej, jak też po rozpadzie małżeństwa. W USA przeprowadzono ostatnio interesujące badania dotyczące trwałości i zmiany orientacji seksualnej na przestrzeni 10 lat. Uczestniczyło w nich 2560 osób, z czego kobiety stanowiły 54 procent, a średnia wieku badanych wynosiła około 47 lat. Po tych 10 latach 2,15 procent z tej grupy odpowiedziało, że zmieniło orientację seksualną. Zebrane wyniki pokazały, że heteroseksualizm jest najbardziej trwałą orientacją seksualną zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Homoseksualizm kobiecy okazał się nietrwały, a męski trwały. Natomiast najmniej trwałą orientacją u obojga płci okazał się biseksualizm. A zatem zmiany orientacji seksualnej występują niekiedy w sposób samoczynny, bez żadnych zmierzonych interwencji. Dokonują się one zarówno w kierunku heteroseksualizmu jak i homoseksualizmu, aczkolwiek najbardziej stabilna jest orientacja heteroseksualna. Jak już zobaczyliśmy istnieją także osoby, które nie czują się dobrze ze swoją orientacją homoseksualną i dlatego świadomie szukają możliwości zmiany. Zasadniczo dokonuje się to na dwa sposoby - poprzez psychoterapię lub udział w różnych grupach, wspólnotach religijnych. Od strony psychoterapii dla osób z egodystonicznym homoseksualizmem niewątpliwym autorytetem jest dr Joseph Nicolosi z USA, członek Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego i dyrektor Kliniki Psychologicznej w Kalifornii. Przez okres 25 lat pracował on z ponad tysiącem osób pragnących zmniejszyć swój niechciany homoseksualizm i rozwinąć potencjał heteroseksualny. Jest on postacią znaną nie tylko w Stanach Zjednoczonych, jego książki i artykuły zostały tłumaczone na wiele różnych języków. Nicolosi prezentuje podejście terapeutyczne nazywane "terapią reparatywną", które integruje w sobie różne współczesne nurty psychoterapii (psychoanalityczne, psychodynamiczne, systemowe i poznawcze). Mówiąc o skuteczności tej terapii Nicolosi twierdzi, że jedna trzecia jego klientów nie doświadcza zmiany, jedna trzecia doświadcza znaczącej poprawy i wreszcie jedna trzecia przeżywa kompletną zmianę orientacji. Odnośnie zmiany orientacji homoseksualnej poprzez udział w jakimś programie organizowanym przez wspólnoty religijne posiadamy ciekawe badanie dotyczące grupy 98 osób (72 mężczyzn i 26 kobiet). Wszyscy oni uczestniczyli w USA w programie organizowanym przez międzynarodowy, chrześcijański ruch pod nazwą "Exodus International", który promuje przesłanie wyzwolenia z homoseksualizmu dzięki mocy Jezusa Chrystusa. Naukowcy prowadzący to badanie towarzyszyli tym osobom przez okres 6-7 lat i dokonali w tym przedziale czasu sześć, niezależnych ocen ich orientacji seksualnej. Spośród 61 osób, które zakończyły ten program, wyniki były następujące: 23 procent osób deklarowało powodzenie czyli zmianę orientacji na heteroseksualną, 30 procent deklarowało osiągnięcie zdolności do życia w czystości i zaprzestali definiowania siebie jako posiadających orientację homoseksualną, z kolei 20 procent deklarowało rezygnację z dalszej próby zmiany i przyjęcie tożsamości homoseksualnej, wreszcie pozostałe 27 procent kontynuowało usiłowanie zmiany z ograniczonym i niesatysfakcjonującym skutkiem. A zatem badanie to ukazało statystycznie znaczące zmniejszenie orientacji homoseksualnej dla całej tej grupy, przy równoczesnym, chociaż mniejszym, ale ciągle znaczącym wzroście pociągu heteroseksualnego. Musimy także zadać sobie pytanie o poszukiwanie zmiany orientacji w stronę przeciwną czyli z heteroseksualizmu do homoseksualizmu. Czy kiedykolwiek w historii psychiatrii osoba o orientacji heteroseksualnej szukała terapii z powodu cierpienia wywołanego jej orientacją i pragnęła stać się osobą z orientacją homoseksualną. Nicolosi zadał to pytanie na piśmie Robertowi Spitzerowi (przewodniczący Amerykańskiego Komitetu Nazewnictwa DSM) i odpowiedź była negatywna. Podsumowując nasze rozważania możemy stwierdzić, że istnieje możliwość zmiany orientacji homoseksualnej na heteroseksualną. Z drugiej jednak strony taka zmiana nie jest czymś łatwym i oczywistym dla każdej pragnącej tego osoby. Dzieje się tak, gdyż orientacja seksualna stanowi zjawisko złożone, które związane jest z wieloma czynnikami. Wydaje się jednak, że elementem najważniejszym dla osób pragnących takiej zmiany, jest ich motywacja. To musi być osobista, silna decyzja danej osoby, za którą pójdą konkretne działanie i mogą one doprowadzić do zmiany orientacji homoseksualnej. O. Zbigniew Leczkowski SJ - jest jezuitą i psychologiem, a obecnie pracuje jako duszpasterz akademicki w Szczecinie. Bibliografia Elżbieta Galińska, Terapia reparacyjna mężczyzn z egodystonicznym homoseksualizmem. Wstęp do książki Josepha Nicolosiego, w: Joseph. J. Nicolosi, Wstyd i utrata przywiązania. Praktyczne zastosowanie terapii reparatywnej, Bydgoszcz 2011. Jones, S. L. & Yarhouse, M. A. (2007), Ex‐gays? A longitudinal study of religiously mediated change in sexual orientation, Downers Grove, IL: InterVarsity Press. Joseph Nicolosi, Konferencja: "Praktyczne zastosowania terapii reparatywnej", Poznań, Malta 2011. Joseph. J. Nicolosi, Reparative Therapy of Male Homosexuality. A New Clinical Approach, New Jersey 1997. Joseph. J. Nicolosi, Wstyd i utrata przywiązania. Praktyczne zastosowanie terapii reparatywnej, Bydgoszcz 2011. Kaplan and Sadock’s, Synopsis of Psychiatry. Behavioral Sciences/Clinical Psychiatry, Eight Edition, New York 1998. Mock SE, Eibach RP. 2011, Stability and Change in Sexual Orientation Identity Over a 10-Year Period in Adulthood, w: Archives of Sexual Behavior in press. Neil Whitehead, Briar Whitehead, My Genes Made Me Do it - a scientific look at sexual orientation, z dnia Office for National Statistics, Measuring Sexual Identity: An Evaluation Report, September 2010, z dnia Savin-Williams, and Ream, (2007), Prevalence and Stability of Sexual Orientation Components During Adolescence and Young Adulthood, w: Archives of Sexual Behavior, nr 36, ss. 385-394.

tej samej płci, co twoja. ORIENTACJA BISEKSUALNA – podobają ci się osoby tej samej i innej płci niż twoja. Orientacja seksualna nie dotyczy tylko seksu, lecz także uczuć i potrzeby bycia blisko z drugą osobą. To, że ktoś upra-wia seks z osobami tej czy innej płci, jeszcze o niczym nie świadczy. Społeczność LGBT+ jest

W obrębie spektrum orientacji seksualnej i tożsamości płciowych istnieje szeroki, wspaniały świat tożsamości do okrycia. Wiedza o tym, kim jesteś i jak się identyfikujesz może być dla niektórych łatwa. Ale dla innych może być to trwająca całe życie podróż odkrywcza, oparta na osobistych doświadczeniach i rozwoju. Ponieważ nasz język dotyczący tożsamości wciąż ewoluuje, tak samo jak nasza zdolność do tworzenia terminologii, która lepiej definiuje to, jak czujemy się z tym, kim jesteśmy, kogo pociągamy i jak doświadczamy atrakcyjności. Jest to szczególnie prawdziwe dla społeczności aseksualnej. W ciągu ostatniej dekady nasze rozumienie tego co znaczy być aseksualnym rozkwitło, dając początek wielu tożsamościom, które są definiowane przez przepływ i odpływ naszej własnej atrakcyjności seksualnej i jak to się odnosi do naszych związków, pożądania seksualnego i romantycznego przyciągania. Nasze rozumienie różnych tożsamości, które wszyscy posiadamy, jest kluczowe dla zdrowia psychicznego, emocjonalnego i ogólnego dobrostanu nas samych, naszych przyjaciół, naszych rodzin i członków naszej społeczności. Jest to ważne, jeśli weźmiemy pod uwagę, że historycznie edukacja medyczna wykluczyła treści związane ze zdrowiem LGBTQIA+ z programów nauczania w wyniku dyskryminacji. „Aseksualność jest trochę mglista”, mówi psycholog pediatryczny Gina Rhodes. „Aseksualność jest na swoim własnym spektrum i patrzy na nie tylko atrakcyjność seksualną, ale także romantyczną”. Dr Rhodes pomaga nam zbadać, co to znaczy być aseksualnym, zwracając szczególną uwagę na sposoby, w jakie mówimy o atrakcyjności we wszystkich dziedzinach. CZYM JEST ASEKSUALNOŚĆ? Zwana również „asem”, aseksualność jest terminem parasolowym dla każdego, kto doświadcza niewielkiego lub żadnego pociągu seksualnego w stosunku do innych osób dowolnej płci. Aseksualność może się różnić na wiele sposobów w zależności od naszych relacji i tego jak definiujemy nasze poziomy atrakcyjności seksualnej, romantycznej i estetycznej. Ważne jest, aby zauważyć, że atrakcyjność seksualna i romantyczna atrakcja to dwie różne rzeczy; chociaż w nowoczesnym społeczeństwie często są one mieszane razem jako dwie części tej samej całości. Atrakcyjność seksualna może być zdefiniowana jako nasze pragnienie dotknięcia innej osoby w intymny sposób. Możemy być atrakcyjni seksualnie dla kogoś bez doświadczania romantycznych uczuć. Atrakcyjność romantyczną można zatem zdefiniować jako nasze pragnienie posiadania głębokiego, czułego związku z drugą osobą. Atrakcyjność romantyczna może istnieć bez doświadczania przez nas atrakcyjności seksualnej i polega wyłącznie na ustanowieniu tej bliskiej, emocjonalnej więzi. Możesz być aromantyczny, co oznacza, że możesz doświadczać niewielkiego lub żadnego romantycznego przyciągania do innych ludzi niezależnie od płci. Następnie, istnieje atrakcyjność estetyczna, która może być zdefiniowana jako uznanie dla czyjegoś piękna lub wyglądu bez posiadania seksualnego lub romantycznego pociągu. Osoby, które identyfikują się jako aseksualne, mogą doświadczać zwiększonego poziomu romantycznego lub estetycznego przyciągania, ale niewielkiego lub żadnego przyciągania seksualnego do osób w ich życiu. „Wygląda to różnie w zależności od osoby” – mówi Dr Rhodes. „Dla niektórych ludzi oznacza to, że mają romantycznego partnera, ale być może ten związek albo nie obejmuje kontaktu seksualnego, albo obejmuje inne rodzaje intymnego kontaktu, takie jak przytulanie. Albo może obejmować kontakt seksualny, ale po prostu nie jest to coś, co aseksualny partner czuje mocno”. Ktoś, kto identyfikuje się jako aseksualny może angażować się w seks jako bardziej sposób na pokazanie, że mu zależy, niż w coś w co jest zainwestowany. Istnieje wiele błędnych przekonań na temat aseksualności. Często jest ona błędnie mylona z utratą libido. Jednym z głównych błędnych przekonań jest to, że aseksualność jest samodzielnym stanem medycznym, który można leczyć. Inni lubią myśleć, że aseksualność jest jak celibat lub abstynencja. Istnieje też niebezpieczne założenie, że ktoś może identyfikować się jako aseksualny, ponieważ doświadczył jakiejś traumy seksualnej lub napaści fizycznej. Dr Rhodes ostrzega jednak, że te błędne przekonania są na ogół nieprawdziwe i mogą być bardzo szkodliwe. „Kojarzenie aseksualności z traumą jest szkodliwe, ponieważ dla wielu osób jest to coś, co było procesem odkrywania, a nie coś, co zostało im zadane” – mówi dr Rhodes. „Założenie, że czyjaś tożsamość jest wynikiem traumy, może naprawdę odebrać agencję i ciężką pracę, którą ta osoba mogła wykonać, aby zaakceptować siebie za bycie aseksualnym, zwłaszcza gdy żyjemy w społeczeństwie, które naprawdę ceni seksualną i romantyczną atrakcyjność”. I w przeciwieństwie do celibatu czy abstynencji – które są tymczasowymi decyzjami opartymi na okolicznościach lub przekonaniach – aseksualność jest orientacją, tożsamością i stanem bycia. To nie jest wybór. „Aseksualność jest czymś bardziej trwałym” – mówi dr Rhodes. RODZAJE ASEKUALNOŚCI Jak wszystkie rodzaje aseksualności, które istnieją na spektrum, aseksualność może być płynna. Ktoś kto jest aseksualny może doświadczać różnego stopnia atrakcyjności seksualnej przez całe życie i może się ona różnić w zależności od związku. Ktoś może używać terminu parasolowego „aseksualny” jako swojej tożsamości definiującej. Istnieje również kilka podgrup lub kategorii tożsamości, które zostały stworzone w celu lepszego zdefiniowania różnych stopni, w jakich ktoś może doświadczać swojej aseksualnej tożsamości. Poniższa lista nie jest wyczerpująca, ale są to pewne tożsamości aseksualne, których należy być świadomym: ACEFUX Jako orientacja seksualna na spektrum aseksualnym, tożsamość ta jest definiowana jako ktoś, kogo orientacja zmienia się w czasie, ale generalnie pozostaje na spektrum aseksualnym. Na przykład, jeśli zwykle nie masz pragnienia aktywności seksualnej, ale są dni lub tygodnie, w których pragniesz aktywności seksualnej, może być to tożsamość, z którą się odnosisz. „Aseksualność może się zmieniać z czasem, gdy ludzie lepiej poznają siebie i uzyskają lepszy obraz tego, jak wyglądają związki” – mówi dr Rhodes. „To coś, co może być w fluktuacji dla wielu ludzi”. DEMISEXUAL Jeśli jesteś „demisexual”, możesz uznać kogoś za atrakcyjnego seksualnie tylko wtedy, gdy rozwinąłeś z nim emocjonalną lub romantyczną więź. Jeśli nie masz tej emocjonalnej lub romantycznej więzi, zazwyczaj nie doświadczasz seksualnego pociągu do innych. Dla wielu osób, które identyfikują się jako demisexual, mogą one wstrzymywać się z uczestnictwem w aktywności seksualnej, dopóki nie rozwiną tej emocjonalnej i romantycznej więzi. FRAYSEXUAL Ktoś kto jest fraysexual (lub ignotasexual) może doświadczać seksualnego przyciągania z kimś na początku, ale potem ten seksualny pociąg zanika z czasem, gdy rozwijają emocjonalną więź. Ta tożsamość może być postrzegana jako przeciwieństwo demisexual. GRAYSEXUAL Jako że aseksualność jest spektrum, osoby graysexual mieszczą się w tej szarej strefie, która istnieje pomiędzy chęcią a brakiem chęci do aktywności seksualnej. Możesz identyfikować się jako osoba szara, jeśli doświadczasz ograniczonego pociągu seksualnego rzadko. Kiedy doświadczasz pociągu seksualnego, może on nie być na tyle silny lub intensywny, aby działać w oparciu o niego. LITHOSEXUAL Ta orientacja seksualna odnosi się do osób, które mogą doświadczać seksualnego przyciągania do innych, ale nie chcą, aby te uczucia były odwzajemnione. Możesz czuć się nieswojo na myśl o tym, że ktoś uzna cię za atrakcyjnego seksualnie i możesz stracić swoje uczucia atrakcyjności seksualnej, jeśli odkryjesz, że te uczucia są wzajemne. Z tych powodów możesz nie szukać związków seksualnych. JAK POZNAĆ, ŻE JEST ASEKSUALNY? Odkrywanie swojej tożsamości rozpoczyna się od refleksji nad własnymi doświadczeniami i uczuciami. W trakcie nauki po drodze, niektóre ważne pytania, które możesz chcieć sobie zadać to: Jak wygląda dla mnie atrakcyjność seksualna dzisiaj? Jak wyglądało dla mnie pożądanie seksualne w moim życiu? Co oznacza dla mnie moja tożsamość? Jak ta tożsamość zmieniłaby sposób, w jaki myślę o sobie? Jak ta tożsamość zmieniłaby sposób, w jaki myślę o relacjach, które mam z innymi ludźmi? Czy są zmiany, których chcę dokonać w moich relacjach seksualnych i romantycznych? Czy są aspekty mojej tożsamości, które chcę przekazać moim bliskim? „Wiele osób rozpocznie tę podróż po prostu próbując dowiedzieć się więcej o aseksualności i próbując uzyskać poczucie, jaka etykieta jest dla nich odpowiednia” – mówi dr Rhodes. „Rada, której bym udzielił, to nawiązanie kontaktów z innymi osobami aseksualnymi i grupami aseksualnymi oraz wysłuchanie ich doświadczeń związanych z pogodzeniem się ze swoją tożsamością. Jednym z najlepszych sposobów, w jaki możemy dowiedzieć się o sobie, jest podróż innych ludzi”. JAK ROZMAWIAĆ Z PRZYJACIÓŁMI I RODZINĄ O SWOJEJ ASEKSUALNEJ TOŻSAMOŚCI Jeśli odkryłeś, że jesteś aseksualny, to kiedy i jak podzielisz się tą informacją z ludźmi w twoim życiu zależy od Ciebie. To jak zdecydujesz się ujawnić zależy od tego jak się czujesz w kwestii swojego bezpieczeństwa fizycznego oraz zdrowia psychicznego i emocjonalnego. Coming out następuje w różnym czasie dla różnych ludzi, więc jest dobrze jeśli nie jesteś gotowy. Kiedy jednak jesteś gotów podzielić się tą informacją, dobrym sposobem na rozpoczęcie rozmowy może być zapytanie swoich odbiorców, co rozumieją na temat aseksualności. „Zacznij od tego, co już wiedzą” – radzi dr Rhodes. „Zapytaj: Co wiesz o aseksualności lub spektrum aseksualności? Co myślisz o idei, że istnieje podział między romantyczną a seksualną atrakcją i jak każda z tych rzeczy może się różnić od osoby do osoby?”. Otwierając rozmowę w ten sposób, możesz ocenić, jak wiele wiedzą i gdzie mogliby użyć więcej edukacji, aby lepiej zrozumieć własną tożsamość. Po drodze twoja tożsamość może się zmienić lub ewoluować w zależności od tego, jak się czujesz i w jakich związkach jesteś. Jeśli tak się stanie, ważne jest abyś pamiętał i przypominał swoim bliskim, że orientacja seksualna i aseksualność istnieją na całym spektrum. To kim jesteś dzisiaj może nie być tym, kim będziesz jutro i jest to całkowicie OK. „Tożsamość nie jest grą typu gotcha. Jeśli czyjaś tożsamość zmienia się lub nagina, to jest to pod wpływem jego doświadczeń” – wyjaśnia dr Rhodes. „Kiedy ludzie mówią ci, kim są, cenne jest, aby im uwierzyć”. Autor: Autor: nieznany / Tłumaczenie: Karolina BejmaŹródło:

poznaj opinie specjalistów Wyobrażenie, że młodzieńczy pociąg seksualny do osób tej samej płci zawsze stanie się tym samym pociągiem seksualnym u osoby dorosłej jest całkowicie błędne. Dane z obszernego badania "ADD-Health" dokonanego w USA (1) potwierdzają, że młodzieńczy homoseksualizm i biseksualizm zarówno w odniesieniu do pociągu seksualnego jak i zachowania zmieniają się w sposób zadziwiający z roku na rok. Większość z tych zmian wydaje się być eksperymentowaniem. Dokonują się one w przeważającej części w kierunku heteroseksualizmu, który nawet w wieku 16-17 lat jest przynajmniej 25 razy stabilniejszy niż biseksualizm lub homoseksualizm; dotyczy to zarówno mężczyzn jak i kobiet. Oznacza to, że u 16-latków mówiących, że posiadają orientację homoseksualną lub biseksualną jest 25 razy bardziej prawdopodobna zmiana w kierunku heteroseksualizmu w wieku lat 17, niż prawdopodobieństwo, aby ci z orientacją heteroseksualną, zmienili się w kierunku biseksualizmu lub homoseksualizmu. W przypadku najbardziej surowych, ostrożnych założeń heteroseksualizm jest ciągle przynajmniej trzykrotnie bardziej stabilny dla mężczyzn i czterokrotnie dla kobiet. W dalszej części artykułu skrót "SSA" (same-sex attraction) oznacza "pociąg do tej samej płci", zaś "OSA" (opposite-sex attraction) oznacza z kolei "pociąg do płci przeciwnej". "Biseksualny" lub "Bi" jest używany odnośnie tych, którzy doświadczają pociągu do obojga nastoletnie są generalnie bardzo zmienne. Czy dotyczy to także ich orientacji seksualnej? Obecnie dominuje powszechne przekonanie dotyczące orientacji seksualnej, że jest to coś wrodzonego, prawdopodobnie o początkach w okresie prenatalnym i w sposób nieunikniony ujawni się w stabilnym kształcie w życiu jednostki. Niewielu wierzy, że dany pociąg seksualny może ulec zmniejszeniu i zostać zastąpionym przez inny. Jednakże dane we wspominanym artykule pokazują, że młodzieńcze orientacje seksualne pojawiają się i znikają w krótkim przedziale "orientacja seksualna" jest tożsame z "pociągiem seksualnym". Jednak trzeba odróżnić orientację seksualną od "tożsamości orientacji seksualnej", która jest w dużym stopniu pojęciem politycznym. To ostatnie należy także odróżnić od zachowania seksualnego, ponieważ dana osoba może doświadczać pociągu seksualnego, ale niekoniecznie według niego postępować. Ten artykuł będzie się koncentrował na "pociągu seksualnym" jako na stanie trakcie badania "ADD-Health" przeprowadzono w USA wywiad z bardzo dużą ilością nastolatków dotyczący wielu tematów, między innymi pociągu seksualnego i związanego z tym zachowania, a rezultaty zostały już opublikowane w wielu artykułach. Pierwsza część wywiadu (1994-1995) dotyczyła młodzieży w wieku około 16 lat. W drugiej części przeprowadzono wywiad, w miarę możliwości z tą samą grupą młodzieży, w wieku około lat 17. Po pięciu latach przerwy, po raz trzeci przeprowadzono wywiad dotyczący jak tylko było możliwe tej samej grupy ludzi (w wieku około 22 lat) i to dało całościowo 5-7 tys. osób, z którymi przeprowadzano wywiad w części 2 i 3 (zobacz wyniki poniżej). To są duże liczby i błędy powinny być znacznie mniejsze niż we wcześniejszych badaniach. Jednakże istnieją pewne nieuniknione trudności - często osoby, z którymi przeprowadzano wywiad w pierwszym okresie, nie mogły być później ponownie zlokalizowane. A właśnie te osoby niemożliwe do odnalezienia mogły przykładowo posiadać w większości pociąg do osób tej samej płci i taka sytuacja wykrzywiłaby znacząco statystykę. Ten rodzaj problemów zawsze pojawia się w badaniach - przykładowo, jaka jest orientacja seksualna tych, którzy odmówili odpowiedzi? Na szczęście zazwyczaj okazuje się, że ci nie dający odpowiedzi są niedoświadczeni seksualnie i konserwatywni, niechętni do mówienia o sprawach seksualności. Chociaż obecnie, tak jak w tym badaniu, delikatne informacje są podawane w sposób anonimowy, zapewniając przestrzeń poufności. Natomiast te osoby z doświadczeniami seksualnymi są raczej zadowolone, że mogą o tym te są obecnie najlepszymi, jakie posiadamy. Tak pozostanie przez kilka kolejnych lat, dopóki nie zostaną one poprawione, gdyż badania rozciągnięte w czasie stają się coraz częstsze. Otrzymane wyniki są bardzo zaskakujące. WynikiIstotne wyniki dla tego artykułu zostały przedstawione przez Savin-Williams i Ram (2007) (1). Ten pierwszy opublikował wiele artykułów na temat SSA, szczególnie dotyczących ludzi młodych. PociągW artykule Savin-Williams'a zamieszczono kilka tabel, które przedstawiam tutaj w formie graficznej, aby były bardziej zrozumiałe. W zamieszczanych wykresach kolor czerwony reprezentuje pociąg seksualny do płci przeciwnej, fioletowy pociąg do obojga płci, a kolor niebieski przedstawia tych, którzy mieli pociąg tylko do tej samej płci - oczywiście w roku dokonywania wywiadu. Wykres pokazuje zmiany w pociągu seksualnym dotyczącym tych trzech grup między 16 a 17 rokiem badaniu używa się pojęcia "pociąg romantyczny", które dotyczy pociągu seksualnego wobec takiej lub innej płci, lecz ja będę używał tylko określenia "pociąg".Na zamieszczonym poniżej wykresie kolumny po lewej str

Młodzieńcza orientacja seksualna - zadziwiający odsetek zmian. Wyobrażenie, że młodzieńczy pociąg seksualny do osób tej samej płci zawsze stanie się tym samym pociągiem seksualnym u osoby dorosłej jest całkowicie błędne. Dane z obszernego badania "ADD-Health" dokonanego w USA (Savin-Williams i Ream, 2007) potwierdzają, że

Gej – mężczyzna o orientacji homoseksualnej, czyli taki, który odczuwa romantyczny i seksualny pociąg tylko do innych mężczyzn, i w oparciu o ten pociąg może budować własną tożsamość oraz zawierać trwałe związki z innymi mężczyznami, a także odczuwać przynależność do społeczności osób odczuwających ten pociąg.

jaka jest twoja orientacja seksualna