🦞 Prasa Do Badania Wytrzymałości Betonu

Nowe zasady oceny wytrzymałości i jednorodności betonu (cz. 1) W artykule opisano nowe zasady oceny wytrzymałości betonu na podstawie badań metodami nieniszczącymi. Zasady te, określone w normie PN-EN 13791, są odmienne od dotychczas stosowanych według PN-B-06262:1974. Niemniej jednak możliwe jest dalsze stosowanie krzywych korelacji wy-

^{3 August 2021 Bezpieczeństwo Badanie wytrzymałości betonu ma na celu określenie, czy parametry danej mieszanki zostały właściwie dopasowane do warunków panujących w miejscu jej zastosowania. Kontrola może dotyczyć między innymi stopnia odporności na ściskanie, rozciąganie lub mróz. W jakich sytuacjach wykonywane jest badanie wytrzymałości betonu? Jak w wypadku pozostałych wyrobów budowlanych, tak i w stosunku do betonu stosowane są procedury potwierdzające zgodność uzyskanych przez produkt parametrów technicznych w odniesieniu do określonych wymogów. W związku z tym, że produkcja betonu i kształtowanie się jego właściwości są procesem długotrwałym, kontrole zgodności produktu z normami mogą być przeprowadzane w różnych punktach czasowych, na przykład: w trakcie produkcji, w trakcie dostawy, po wbudowaniu. Kontrola ta może być przy tym przeprowadzona przez szereg różnych biorących udział w produkcji i obrocie towarem podmiotów: producenta, wykonawcę robót budowlanych, nadzorcę budowlanego, inwestora. Obowiązkowa kontrola zgodności betonu wykonywana jest przez producenta i ma na celu ustalenie zgodności produktu z kryteriami wynikającymi z normy PN-EN 206. W tym typie kontroli wyróżnia się następujące parametry: wytrzymałość betonu na ściskanie, wytrzymałość betonu na rozciąganie, właściwości inne niż wytrzymałość. Ewentualne dalsze kontrole są opcjonalne i wynikają głównie z braku zaufania odbiorców produktu do producenta i jego zapewnień. Mogą być również dyktowane zapisami specyfikacji projektowej oraz wątpliwościami dotyczącymi jakości betonu. Metody wykorzystywane do badania wytrzymałości betonu Do badania wytrzymałości betonu wykorzystywane są zróżnicowane metody dostosowane do typu testowanej wytrzymałości. Badanie wytrzymałości betonu na ściskanie Wytrzymałość na ściskanie to podstawowy parametr techniczny betonu, który określa nośność konstrukcji z niego wykonanych. Badanie wytrzymałości betonu na ściskanie przeprowadza się na próbkach pobranych w trakcie betonowania. Jego wyniki określają wytrzymałość tworzywa wbudowanego, która zależy nie tylko od jakości betonowej mieszanki, lecz także od technologii wbudowania. Do badania betonu wykorzystuje się dwie metody – prasę wytrzymałościową oraz młotek Schmidta. Prasa wytrzymałościowa Jest to metoda określana jako niszcząca. Próbki pobiera się ze zrobu, a ich wytrzymałość na ściskanie określa po 28 dniach niezbędnych do ustabilizowania materiału. Specjalna prasa napiera na próbkę, miażdżąc ją. Wytrzymałość betonu określa się na podstawie odczytu wartości siły potrzebnej do zniszczenia próbki. Młotek Schmidta Metoda ta stanowi metodę nieniszczącą, zwaną także nieinwazyjną – w trakcie badania próbka nie ulega zniszczeniu. Pomiar wykonywany jest przy pomocy młotka ręcznie, w oparciu o analizę zmiany energii bijaka sprężynowego po odbiciu od badanej powierzchni. Badanie wytrzymałości betonu na rozciąganie Badanie rozciągliwości przeprowadzane jest wtedy, gdy beton ma zostać wykorzystany w produkcji nawierzchni drogowej, gdzie będzie narażony na silne naprężenia rozciągające mogące wywoływać uszkodzenia. W celu przeprowadzenia badania wytrzymałości betonu na rozciąganie stosuje się przede wszystkim rozciąganie przy rozłupywaniu, gdzie mierzy się siłę rozłupującą, a następnie mnoży tę wartość przez współczynnik 0,9. Uzyskany wynik oznacza siłę rozciągającą. Badanie odporności betonu na wodę Badanie to ma na celu określenie poziomu wodoodporności betonu. W jego trakcie próbka substancji poddawana jest okresowemu działaniu wody nakierowanej pod ciśnieniem na jedną ze ścianek próbki. Obserwacji zostaje poddane to, czy woda przedostaje się na pozostałe ścianki, a także to, jak głęboko woda przeniknęła do wnętrza całej próbki. Badanie odporności betonu na mróz Beton stanowi tworzywo porowate, które pochłania wodę. W obniżonych temperaturach znajdująca się wewnątrz betonu woda zamarza, powiększając swoją objętość i powodując uszkodzenia struktury tworzywa. W celu ustalenia poziomu odporności danej mieszanki na mróz, wykonuje się badanie betonu polegające na określeniu masy złuszczonego materiału górnej powierzchni próbki na skutek zamrażania i odmrażania przy użyciu trzyprocentowego roztworu chlorku sodu. Wyniki kataloguje się po 28 i 56 cyklach, a samo badanie przeprowadza po 28 dniach dojrzewania betonu w warunkach uśrednionych. Osobne badania betonu przeprowadza się również w celu określenia wytrzymałości tworzywa przy obecności środków odladzających, można również zbadać beton pod kątem jego nasiąkliwości, choć badanie to nie jest przewidywane w obowiązujących normach zharmonizowanych.} Klasy wytrzymałości normowej cementu. Klasa określa wytrzymałość normową PN-EN 197-1, czyli wytrzymałość na ściskanie po 28 dniach dojrzewania. Zasada jest taka, że im większe liczbowo oznaczenie, tym wytrzymałość na ściskanie jest wyższa. Wytrzymałość na ściskanie wyraża się w N/mm2; 1 MPa = 1N/mm2. Beton to najczęściej wykorzystywane tworzywo podczas budowy domu – to on jest głównym składnikiem, z jakiego powstaną ściany i fundamenty budynku. Wytrzymałość konstrukcji w dużym stopniu będzie zależała od tego, jakiej klasy betonu użyto. Rodzaj tworzywa należy dostosować między innymi do typu budowli, ilości pięter oraz do warunków gruntowych panujących na działce. W celu określenia typu surowca testuje się jego odporność na ściskanie. Jak przebiega badanie wytrzymałości betonu? Klasa wytrzymałości betonu Klasę wytrzymałości betonu określa się na podstawie ogólnoeuropejskiej normy PN-EN Klasyfikuje ona surowiec jako zwykły, lekki lub ciężki. Jednostką “mierzalności” podczas określania odporności betonu na ściskanie jest albo próbka o kształcie walcowatym o średnicy 150 mm i wysokości wynoszącej 300 mm albo próbka sześcienna o boku o długości 150 mm. Beton zwykły w normie PN-EN oznacza się jako C16/20. Jak rozszyfrować ten skrót? Litera C odnosi się do angielskiego compressive strength, co w tłumaczeniu oznacza wytrzymałość na ściskanie. Liczba 16 to wartość wytrzymałości oznaczonej na walcach, natomiast 20 to wytrzymałość oznaczona na próbce sześciennej. W Polsce zazwyczaj do badania wytrzymałości betonu na ściskanie używa się próbek sześciennych. Badanie wytrzymałości betonu Do badania wytrzymałości betonu wykorzystuje się dwie metody – prasę wytrzymałościową lub młotek Schmidta. Pierwsza z nich określana jest jako niszcząca. Badanie należy rozpocząć od pobrania próbek ze zrobu. Ich wytrzymałość na ściskanie określa się dopiero po 28 dniach, bowiem aż tyle czasu potrzeba, by struktura materiału ustabilizowała się – w tym celu używa się specjalnej prasy, za której pomocą miażdży się próbkę. Znając wartość siły, która zniszczyła beton oraz docisk, można wyznaczyć wytrzymałość betonu. Badania wykonywane za pomocą młotka Schmidta są z kolei nieinwazyjne – podczas ich wykonywania próbki nie ulegają zniszczeniu. Sam młotek to ręczny przyrząd, który dokonuje pomiaru w oparciu o analizę zmiany energii bijaka sprężynowego po odbiciu się od badanej powierzchni. Od czego zależy wytrzymałość betonu? Na wytrzymałość betonu, czyli jego odporność na ściskanie ma wpływ wiele różnych parametrów, między innymi: skład surowca wynikający z rodzaju i uziarnienia kruszywa, rodzaj i ilość cementu, warunków środowiska podczas jego pielęgnacji, sposobu i czasu obciążenia, wieku betonu, kształtu próbek. Ponieważ zmiennych jest tak wiele, zazwyczaj z jednego zrobu pobiera się kilka próbek – norma PN-EN mówi, że powinno ich być minimum 6, a optymalnie Wykonanie badania wytrzymałości betonu pozwala określenie jego odporności na ściskanie. Wyniki dają też możliwość jednoznacznego określenia, czy mieszanka betonowa spełnia wymogi dotyczące określonej w dokumentacji budowy wytrzymałości. Określenie parametrów surowca według zapisów normy PN-EN jest konieczne przed wypuszczeniem danej serii na rynek – fakt ten pokazuje, jak istotna jest wytrzymałość betonu dla bezpieczeństwa całej budowli. Istnieje kilka sposobów na zbadanie wytrzymałości betonu na rozciąganie. Rozciąganie osiowe . Metoda ta rzadko stosowana ze względu na wymaganą dużą precyzje w trakcie wykonywania badania. Siła musi być przyłożona idealnie w osi próbki a jej zniszczenie musi nastąpić w środku próbki (nie w miejscu mocowania). Ocena wytrzymałości betonu na podstawie badań sklerometrycznych zawsze miała swoich zwolenników oraz przeciwników. Zwolennicy widzieli w niej możliwość łatwego określania wytrzymałości betonu w konstrukcji, przeciwnicy dostrzegali bardzo małą wiarygodność. Zastosowanie do wyników badań sklerometrycznych reguł rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej powodowało, że oceny były praktycznie bezużyteczne. Stosowane sztuczne zabiegi, np. odrzucanie wyników obarczonych dużymi błędami czy skalowanie (wzorcowanie), tylko w niewielkim stopniu poprawiły reputację metody sklerometrycznej. Niżej przedstawiono przypadek oceny wytrzymałości betonu na podstawie badań sklerometrycznych bez stosowania zbędnych i budzących wątpliwości zależności. Badania nieniszczące W realizowanym obiekcie o konstrukcji żelbetowej przewidziano w projekcie zastosowanie prefabrykowanych słupów żelbetowych o klasie wytrzymałości betonu C40/50. Dla partii składającej się z 15 słupów wyniki badań próbek kontrolnych betonu wskazywały, że mogą być niespełnione wymagania projektowe. Dodatkowe badania i analizy nie doprowadziły do wyjaśnienia wątpliwości i dlatego zwrócono się do Instytutu Techniki Budowlanej (ITB) o ocenę wytrzymałości betonu w prefabrykowanych słupach. Na podstawie wyników badań kontrolnych próbek betonu wybrano słup o najgorszych (najniższych) wynikach wytrzymałości. Słup ten został zdemontowany z konstrukcji (fot. 1) i służył do pobrania (odwiercenia) próbek do laboratoryjnych badań niszczących betonu. Wzdłuż długości leżącego słupa wytypowano pięć miejsc dla wykonania (pobrania) odwiertów. Dla wytypowanych miejsc – po obu przeciwległych ścianach słupa – wykonano pomiary liczby odbicia młotkiem Schmidta typu N. Tab. 1. Średnia liczba odbicia dla słupów Miejsce badania Liczba odbicia Słup 1 50,4 Słup 2 47,7 Słup 3 48,7 Słup 4 51,3 Słup 5 49,3 Słup 6 46,0 Słup 7 44,5 Słup 8 53,6 Słup 9 50,6 Słup 10 50,1 Słup 11 42,7 Słup 12 44,5 Słup 13 46,7 Słup 14 43,0 Słup 15 (zdemontowany) 43,1 Odwierty wykonane były w kierunku prostopadłym do kierunku betonowania. Otrzymano pięć odwiertów o średnicy około 100 mm i długości około 500 mm. Dla pozostałych słupów wykonano pomiary liczby odbicia na wysokości około 1,5 m ± 0,2 m, na trzech powierzchniach słupa (pomijano powierzchnię zacieraną), wybierając gładkie miejsca. Otrzymane z pomiarów średnie wartości liczby odbicia dla poszczególnych słupów przedstawiono w tablicy 1. Badania na budowie wykonano jednego dnia, przy temperaturze powietrza około 3ºC. Wszystkie pomiary liczby odbicia wykonano tym samym młotkiem Schmidta typu N. Fot. 1. Słup zdemontowany dla pobrania próbek Badania niszczące Pobrane z elementu konstrukcyjnego odwierty do badań niszczących zostały dostarczone do ITB i przechowywane przez osiem dni w laboratorium w temperaturze około 18ºC. Następnie z każdego z odwiertów wykonanych zostało po dwie próbki o średnicy około 100 mm i wysokości około 100 mm. Próbki pochodziły ze środkowej części słupa. Skrajne części odwiertów (przy czołowych powierzchniach) zostały odrzucone ze względu na znajdujące się tam fragmenty prętów zbrojeniowych. Powierzchnie czołowe próbek zostały zeszlifowane. Badania niszczące próbek zostały wykonane w laboratorium na maszynie wytrzymałościowej przy zakresie siłomierza 1000 kN. Wyniki badań niszczących dziesięciu próbek przedstawiono w tablicy 2 (fci – wytrzymałość betonu). Ze względu na niesymetryczną postać zniszczenia odrzucono wyniki próbek o numerach 5, 8 i 10 (fot. 2). Dla pozostałych siedmiu próbek wyniki uznano za miarodajne i uwzględniono w zestawieniach statystycznych i analizach. Średnia wytrzymałość z badań niszczących próbek betonu wynosi 50,0 MPa, odchylenie standardowe – 6,5 MPa, minimalna zaś wartość – 41,1 MPa. Warto zwrócić uwagę na następujące fakty. Oceny wytrzymałości betonu na podstawie wyników badań niszczących przyjmują założenie, że na całej powierzchni przekroju poprzecznego rozkład naprężeń w badanej próbce jest równomierny. W rzeczywistości nawet niewielkie, niewidoczne zaburzenia i niedokładności powodują, że w próbce występują bardzo zróżnicowane naprężenia. W miejscach występowania dużych naprężeń powstają lokalne pęknięcia, uszkodzenia i zniszczenia dużo wcześniej niż zniszczenie przy równomiernych naprężeniach. Szczegółowe, specjalistyczne badania próbek betonowych oraz przede wszystkim próbek gruntu w badaniach trójosiowych wskazują, że niedostrzegalne okiem uchybienia mogą w zasadniczy sposób obniżać wyniki pomiarów. Wszelkie nierówne powierzchnie, nieosiowe ustawienia próbek w maszynie wytrzymałościowej, większe ziarna kruszywa itp. powodują lokalne zaburzenia, zróżnicowanie naprężeń, lokalne przekroczenie nośności, niesymetryczne postacie zniszczenia i zaniżenie wyników w stosunku do rzeczywistej wytrzymałości betonu. Otrzymaną w wyniku badań niszczących średnią wytrzymałość betonu 50,0 MPa należy traktować jako dolne oszacowanie rzeczywistej wytrzymałości. W tablicy 1 normy PN-EN 13791 Ocena wytrzymałości betonu na ściskanie w konstrukcjach i prefabrykowanych wyrobach betonowych podane jest, że dla klasy wytrzymałości betonu C40/50 minimalne fck,is,cube wynosi 43 MPa. W normie tej (pkt oraz stwierdza się, że wytrzymałość z badań na odwierconych próbkach o średnicy i wysokości 100 mm odpowiada wynikom na kostkach sześciennych o boku 150 mm (czyli fck,is,cube). Korzystając z zależności podanych w pkt normy PN-EN 13791, wartość charakterystyczna wytrzymałości betonu na ściskanie w konstrukcji wynosi: fck,is = min(fm(n),is – k ; fis,lowest + 4) W naszym przypadku mamy k = 6 (tablica 2 normy PN-EN 13791) i otrzymujemy: fck,is = min(50,0 – 6; 41,1+4) = min (44,0; 45,1) = 44,0 MPa Ponieważ fck,is = 44,0 MPa > fck,is,cube = 43 MPa, to spełniony jest warunek dla klasy wytrzymałości betonu C40/50 podany w normie PN-EN 13791. Fot. 2. Próbki po badaniach niszczących Oceny klasy wytrzymałości betonu W tablicy 1 przedstawiono średnią liczbę odbicia z badań młotkiem Schmidta dla poszczególnych słupów. Dla słupa, z którego zostały pobrane odwierty (słup 15 zdemontowany), średnia liczba odbicia wynosi 43,1. Na podstawie badań niszczących próbek z odwiertów dla tego słupa oceniono, że klasa wytrzymałości betonu wynosi co najmniej C40/50. Dla 12 słupów z tabeli 1 średnia wartość odbicia jest większa niż dla słupa zdemontowanego. Wynika z tego, że dla tych słupów klasa wytrzymałości betonu jest większa niż dla słupa zdemontowanego, a więc że wynosi nie mniej niż C40/50. Dla dwóch słupów średnia liczba odbicia wynosi mniej niż 43,1 (słup 15 zdemontowany). Dla słupa 11 średnia liczba odbicia wynosi 42,7 (różnica 0,4) oraz dla słupa 14 średnia liczba odbicia – 43,0 (różnica 0,1). Z równania krzywej regresji podanego w normie PN-EN 13791 (pkt można obliczyć, że dla różnicy w liczbie odbicia 0,1 i 0,4 wytrzymałość zmienia się odpowiednio o: 1,73 x 0,1 = 0,2 MPa oraz 1,73 x 0,4 = 0,7 MPa Mając na uwadze, że dla słupa 15 (zdemontowany) o liczbie odbicia 43,1 wytrzymałość wynosi 44,0 MPa, to dla słupa 11 o liczbie odbicia 42,7 można przyjąć wytrzymałość 44 – 0,7 = 43,3 MPa. Tak więc dla słupa 11 spełniony jest warunek normy PN-EN 13791 dla klasy wytrzymałości betonu C40/50 (fck,is = 43,3 > 43 = fck,is,cube). Dla słupa 15 z oszacowaną wytrzymałością betonu 44,0 – 0,2 = 43,8 MPa również spełniony jest warunek normy PN-EN 13791 dla klasy wytrzymałości betonu C40/50. Reasumując, z powyższych analiz wynika, że dla wszystkich 14 przedmiotowych słupów spełnione jest kryterium normy PN-EN 13791 dla klasy wytrzymałości betonu C40/50. Tab. 2. Wyniki badań niszczących próbek Lp. Oznaczenie próbek Wymiary próbki Siła F fci UWAGI waga Ø h A g mm mm mm2 kN MPa 1 1874,0 104,3 100,3 8546,2 485,0 56,8 – 2 1851,0 104,3 100,6 8534,7 405,0 47,5 – 3 1846,0 104,3 100,3 8544,5 466,0 54,5 – 4 1826,0 104,6 100,9 8595,4 353,0 41,1 – 5 1849,0 104,9 100,8 8636,5 365,0* 42,3* odrzucono 6 1842,0 104,4 100,8 8560,9 373,0 43,6 – 7 1875,0 104,3 99,5 8544,5 493,0 57,7 – 8 1861,0 104,6 100,8 8580,6 347,0* 40,4* odrzucono 9 1908,0 104,6 100,4 8595,4 420,0 48,9 – 10 1870,0 104,4 100,6 8560,9 280,0* 32,7* odrzucono Wytrzymałość średnia fcm [MPa] 50,0 Odchylenie standardowe [MPa] 6,5 * Odrzucono ze względu na nieprawidłowe zniszczenie próbki wg PN-EN 12390-3:2001. Warto zwrócić uwagę, że wszelkie badania sklerometryczne wytrzymałości betonu wykorzystują fakt dodatniej korelacji między wytrzymałością betonu i liczbą odbicia w badaniach betonu. Oznacza to, że dla betonu tego samego typu (skład, wilgotność, wiek itp.) wraz ze wzrostem wytrzymałości betonu rośnie liczba odbicia. Nie odnotowano nigdy przypadków, aby korelacja była ujemna, tzn. aby ze wzrostem wytrzymałości betonu malała liczba odbicia. Mała wiarygodność metod sklerometrycznych polega na ustaleniu właściwej krzywej regresji. Nie ma uniwersalnej zależności dla wszystkich betonów, lecz dla różnych typów betonu obowiązują różne zależności. W omawianym przypadku badanych prefabrykatów zamontowanych w konstrukcji nie ma żadnych podstaw, aby przyjmować zróżnicowanie typu betonu i potrzebę stosowania różnych krzywych regresji. Dlatego stwierdzenie, że wyższa średnia liczba odbicia w elemencie prefabrykowanym oznacza wyższą wytrzymałość betonu w tym elemencie, jest fundamentalną zasadą leżącą u podstaw wszelkich dalszych analiz, rozważań i ocen. Wszystkie pomiary liczby odbicia wykonywano jednym (tym samym) młotkiem Schmidta typu N. Wszystkie badania in situ wykonywano w tych samych warunkach obniżonej temperatury. W efekcie wpływ temperatury był identyczny dla wszystkich pomiarów i nie miał wpływu na relacje między wynikami z tych pomiarów. W konkluzji opinii ITB stwierdzono, że na podstawie przeprowadzonych badań i analizy, uwzględniając wymagania norm i odpowiednich przepisów oraz biorąc pod uwagę własne doświadczenia z podobnymi zagadnieniami, należy uznać, iż dla wszystkich badanych słupów spełnione są wymagania w zakresie klasy wytrzymałości betonu C40/50. mgr inż. Jerzy Kowalewski Instytut Techniki Budowlanej Zdjęcia wykonane przez autora w ramach prac realizowanych w ITB. 5. Badania betonu pod kątem: wytrzymałości na ściskanie, wytrzymałości na rozciąganie przy rozłupywaniu, wytrzymałości na zginanie, nasiąkliwości, gęstości, wodoszczelności – przepuszczalność wody przez beton, głębokości penetracji wody pod ciśnieniem, mrozoodporności zwykłej, mrozoodporności przy udziale soli

Zapytanie nr 762561 Termin składania ofert: środa, 15 stycznia 2020 Lokalizacja: mazowieckie Treść zapytania: Szanowni Państwo,Proszę o ofertę na:Używana prasa do badania wytrzymałości betonu na ściskanie. Szukasz podobnego produktu? Złóż zapytanie w portalu wypełniając prosty formularz. My skierujemy je do dostawców i otrzymasz oferty. Masz uwagi do zapytania? Zgłoś je tutaj Zapytaj o ofertę grupę odpowiednio dobranych firm z branży laboratoryjnej. Wybierz dogodną dla siebie metodę złożenia zapytania: Zostaw swój numer telefonuOddzwonimy --LUB-- Wypełnij krótki formularz Szukasz dostawcy? Poznaj najlepsze oferty Wypełniasz krótki formularz Przekazujemy Twoje zapytanie odpowiedniej grupie firm z branży laboratoryjnej Porównujesz oferty i wybierasz najlepszą Usługa jest bezpłatna

Wykonywane analizy mieszczą się w ramach określania wytrzymałości betonu na przepuszczalność wody (według PN-88/B-06250), sprawdzania jego nasiąkliwości, a także mrozoodporności. Podczas badania przygotowane próbki obserwuje się pod kątem oddziaływania cieczy na strukturę betonu, ze szczególnym uwzględnieniem zmieniającego

Wygląda na to, że nie ma tego czego szukasz. Spróbuj opcji wyszukiwania.

Jedną z trudności w porównywaniu wyników badań są różnice w określeniu wytrzymałości betonu na ściskanie. Badania wytrzymałości betonu na ściskanie przeprowadzane były m. in. na: kostkach 15 x 15 x 15 cm lub 20 x 20 x 20cm, walcach o średnicy 15 cm i wysokości 30 cm lub o średnicy 16 i wysokości 16 cm oraz na pryzmach o

Wytrzymałość na ściskanie jest najważniejszą właściwością betonu. Wyniki badania wytrzymałości pokazują, czy beton mieści się danej klasie określonej przez producenta, a co za tym idzie, czy gotowa konstrukcja spełni wymagania projektowe. Do badań stosuje się wcześniej przygotowane próbki sześcienne (jak te przy badaniu odporności nawierzchni poprzez penetrometr) lub walcowe, ale badanie można wykonać także na gotowej konstrukcji betonowej bezinwazyjnie za pomocą młotka Schmidta lub inwazyjnie poprzez wykonanie odwiertu. Badanie wytrzymałości betonu za pomocą prasy wytrzymałościowej Jest to podstawowe badanie betonu, które najczęściej wykonuje się na próbkach sześciennych o wymiarach 15x15x15 cm. Badanie można wykonywać także na próbkach walcowych oraz próbach pochodzących z odwiertów konstrukcji betonowych. Przykładowe klasy betonu to np. C12/15, C16/20, C20/25, itd. Cyfry oznaczają wymaganą wytrzymałość na ściskanie wyrażoną w megapaskalach (MPa) uzyskaną po 28 dniach dojrzewania betonu w warunkach laboratoryjnych. Pierwsza cyfra oznacza wymagania dla próbek walcowych, natomiast druga dla próbek sześciennych. W starym nazewnictwie betony oznaczano symbolem B i jedną cyfrą, np. obecny beton C16/20 oznaczony był jako B20. Badanie wytrzymałości betonu polega na zgniataniu próbki za pomocą prasy wytrzymałościowej do betonu. Próbka jest zgniatana do momentu jej pęknięcia. Wynikiem badania jest najwyższa zarejestrowana przez komputer wartość MPa. Pomiary wykonuje się po 7 oraz 28 dniach, jednak najważniejszy i wiążący jest ten drugi parametr. Istnieją również wyjątki, gdzie badanie wykonuje się po 56 dniach dla betonów na cementach o długim okresie dojrzewania. Procedurę badań oraz interpretację wyników określają normy PN-EN 13791 oraz PN-EN 12390-3. Badanie wytrzymałości betonu młotkiem Schmidta Młotek Schmidta to małe, przenośne urządzenie do wykonywania szybkich pomiarów sklerometrycznych. Badanie młotkiem Schmidta pozwala na bezinwazyjne określenie wytrzymałości betonu. Jest to wygodny i prosty sposób na sprawdzenie wytrzymałości gotowej konstrukcji bez konieczności wykonywania w niej odwiertów. Inwazyjne metody są często niemożliwe bądź bardzo trudne ze względu na wiele czynników (osłabienie wytrzymałości, zastosowane zbrojenie), stąd też młotek Schmidta stał się bardzo popularnym urządzeniem do badań betonu. Główne zastosowanie młotka Schmidta to: badanie wytrzymałości, szukanie wrażliwych miejsc w konstrukcji, określanie jednorodności betonu, porównywanie wytrzymałości podobnych elementów w jednej konstrukcji.

. 49 382 361 217 403 459 106 352